Süheyla Kurnaz Şiirleri

Sevda durağında ak güvercindi aşk
Hoyratça savurduk dik yamaçlardan
Çırpındıkça kızıla boyandı ak duvağı
Artık ne haber taşıyor, ne de bir haber var.
Şüphesiz,
yüreğimizdeki nehirler coşuyorken
çılgın arzuların zehri sızdı bak!
Ne acı...
Zaman,
aşk denilen rüzgara
kabir tacını taktığımız zamandır
Ne yazık.
Dinle!
Katran gecelerimin soylu güneşi dinle.
Tenimi okşayıp şakağına vuran rüzgarın uğultusunu dinle.
Kahirli türkülerle göğsümde yumruk olan feryadımı dinle.
Bulutların uğultusuna gizlenmiş o derin suskuyu dinle.
Denize hasret dere yataklarının tınısında süt kuzularının sesini dinle.
Elleri semaya açılmış Ya Rab diyen gönüllerin edasını dinle…
Dinle ey sevgili dinle
Bu sana olan sevdamın sessiz çığlıklarıydı
Bu sana haykırışımın son kıvılcımlarıydı
Bu, yüreğimi kırbaçlayan son hıçkırıklarımdı
Yoruldum
Soldum
Kahroldum.
Artık gözlerim güneşe gücendi,
Yağmur damlaları asili kirpiklerim yasta.
Şimdi közüne döktüğüm,
o masum gözyaşlarımı bir bir topluyorum
ve son damlayı sessizce okşuyorum.
Söyle yar söyle!
Sende okşuyor musun?

Süheyla KURNAZ